Abstract:
’n Proses om modelwetgewing oor MIV aan te neem is onlangs in die kader van
die Parlementêre Forum van die Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap
(SAOG) geloods. Modelwetgewing word toenemend op die supra-nasionale vlak
aangeneem om leemtes in nasionale regstelsels te vul. Modelwetgewing is nie
bindend nie, maar dien as inspirasie en voorbeeld vir nasionale wetgewers.
Nasionale wetgewers kan modelwetgewing onveranderd aanvaar of aanpas by
plaaslike behoeftes en omstandighede. So ’n breë diskresie hou egter gevare in
en kan die integriteit van die modelwetgewing aantas as nasionale wetgewing
aangeneem word wat nie die gees en oogmerk van die modelwetgewing beliggaam
nie. Modelwetgewing behoort daarom ’n bepaling te bevat wat die onbegrensde
diskresie van nasionale wetgewers aan bande lê.
Wanneer modelwetgewing ’n gemeenskaplike benadering in meerdere state
bevorder, kan groter regsharmonie in die hand gewerk word. ’n Gebrek aan
konsensus, wat ’n gemeenskaplike benadering kortwiek, het in die SAOG-proses
na vore gekom ten aansien van, onder andere, die kriminalisering van MIVoordrag,
die regulering van kommersiële sekswerk en die verspreiding van kondome
aan gevangenes.
