'n Sosiale impakstudie van die Wildernis/Knysna meregebied

Abstract

English: There is a growing need for social sciences to contribute to research studies previously only conducted by natural scientists. Effective management of natural environments is imperative for correct decisionmaking regarding legislative implementation in landscapes like the coastal zone. Decisions regarding coastal zone legislation often do not represent the perceptions and values of the public concerned. Thus management bodies do not get public adherence to rules and regulations prescribed in natural areas. Coastal zone management in South Africa faces one of its most important challenges ever. Growing population numbers and changes in government policies regarding development in the coastal zone asks for management decisions that will ensure the balance between conservation and development in these landscapes. The maintenance of the visual quality should be an important prerequisite for any development action in the coastal zone. If managers succeed to introduce development programs in aesthetic landscapes like the Wildemis/ Knysna lake's area with minimum impact on its visual qualities they could contribute largely to the future of the area. Man's perceptual processes represent an interactive exchange between perception and cognitive subsystems and are important in the establishment of human attitudes and behaviour. Environmental perceptions not only represent visual presentations of the landscape but also the meanings and values derived from the personal experiences of residents and visitors to these places. Environmental psychology provides management bodies with information to meet the challenge of balancing conservation and development activities thus ensuring man's needs in terms of visual quality and positive experiences within the coastal zone.

Afrikaans: Die behoefte vir toetrede vanuit die geesteswetenskappe in areas wat tradisioneel deur die natuurwetenskappe bestudeer is, word al hoe belangriker. Die noodsaaklikheid vir effektiewe bestuur van natuurlike omgewings in 'n wereld waar al hoe meer druk op die natuurlike bronne geplaas word, vereis dat bestuursliggaame die korrekte besluite die eerste keer reg neem. Besluitneming oor en implementering van wetgewing in natuurlike omgewings soos kusgebiede weerspieel dikwels nie die publieke wil, persepsies en waardesisteme nie. Dit beteken dat bestuursliggame soms probleme ondervind om samewerking van die publiek te kry rondom die implementering van reels en regulasies vir die omgewing. Kusgebiedbestuur in Suid Afrika staan voor een van die grootste uitdagings ooit. Groeiende bevolkingsgetalle en veranderings in regeringsbeleid plaas die kusgebied toenemend onder druk. Bestuurstegnieke moet poog om 'n balans te handhaaf tussen ontwikkeling aan die een kant en bewaring aan die antler. Die behoud van die natuurlike omgewing is belangrik in terme van rekreasieaktiwiteite en die voortgesette benutting van sekere natuurlike bronne. Ontwikkeling verseker egter ook dat die omgewing effektief benut kan word in ekonomiese terme - 1 die skep van 'n behoorlike infrastruktuur lok byvoorbeeld meer toeriste en besoekers na sulke omgewings. Die mate waarin geslaag kan word om ontwikkeling te laat voortgaan sender dat die visuele kwaliteite van die natuurlike omgewing geskaad word, sal die toekoms van die gebied grootliks bepaal. Die waarnemmgsproses van die mens verteenwoordig die interaktiewe wisselwerking tussen persepsuele en kognitiewe subsisteme. Hierdie prosesse is belangrik in die vorming van die mens se houding teenoor sy omgewing en beinvloed as sulks menslike gedrag. Die persepsie van die omgewing verteenwoordig nie net die mens se visuele waarnemings nie, maar ook die waardesisteem wat die mens deur vorige · ervarings in die omgewing beleef het. Die bepaling van die mens se persepsie kan dus 'n magdom inligting aan bestuursliggaame veskaf en hierdeur kan besluitneming geskoei word op wat die mens in wisselwerking met sy omgewing as belangrik beskou. Die bydrae wat die omgewingsielkunde tot die algemene bestuur van landskappe kan maak, word vervat in die bepaling van die mens se waameming en belewenisse binne die omgewmg.