Abstract:
In hierdie saak het die applikante vir 'n permanente staking van vervolging aansoek
gedoen met betrekking tot hul vervolging in 'n vroeEre strafsaak. Die aansoek is gebring
as gevolg van die rekusering van die verhoorregter in die vroeere saak en die Staat se
voorneme om die applikante te herverhoor. Die Staat het vir doeleindes van artikel 342A
van die Strafproseswet geargumenteer dat die aansoek prematnur was en die hof het daaroor
beslis. In die vonnisbespreking ondersoek die outeur of artikel 342A toegepas moes
gewees het en of die hof korrek was om die meriete van die vroeere verhoor in ag te neem
in sy beslissing of daar 'n onredelike vertraging was.
