Mandate and the bank and consumer realationship

Abstract

Die Ungaro-saak handel met die aanspreeklikheid van bank wat spaarrekening vir kliënt geopen het en daarna op nalatige wyse toegelaat het dat ongemagtigde person onttrekkings uit die rekening maak. Alhoewel die hof bevind het dat daar lasgewingskontrak tussen die bank en die kliënt tot stand gekom het, wil dit voorkom asof die uiteindelike uitspraak op delik gegrond was. Verskeie aspekte van die uitspraak word vir bespreking uitgesonder, naamlik die regsaard van die verhouding tussen bank en die houer van spaarrekening; die eiser se aksiegrond en die basis van die regter se beslissing; regspraak waarna verwys en nie verwys is nie; nalatigheid van die bank, die lei van getuienis en die bewyslas; en die “plig” van bank om ondersoek in te stel en moontlike probleemaangeleenthede te verifieer. Die gevolgtrekking is dat die uitslag van die saak korrek is, maar dat die uitspraak nie toonbeeld van regsuiwerheid is nie.