Cut\fill : architecture as mitigating mediator in dissonance
Loading...
Date
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
University of Pretoria
Abstract
Recent social and political movements
beginning with #RhodesMustFall and
the following numerous #MustFall
campaigns have shone the light on deeplying
sentiments. It is believed that these
sentiments have been covered by the
multi-coloured paint of the rainbow-nation
discourse and yet old tensions seem to
flare up. The tensions range from historic
privilege to disinheritance from current
discourse, to racial discrimination and a
perceived threat to identity.
So it is clear that the reconciliation and
the nation-building process that started
in 1994 is far from finished and thus a
renewed look at our approach to heritage
is warranted.
The vehicle of this study will be the Pretoria
Magistrate's Court, which was constructed
in 1941 and in 2010 suffered heavy
damage during a fire. This dissertation
investigation is specifically focused on
the inherent dissonance in the heritage of
the court, which is identified firstly in the
classical nature of the building, but also
the creation and functioning of judicial
spaces. These heritage elements are
identified and engaged with according to
dissonant heritage principles (Tunbridge &
Ashworth 1997).
Furthermore, this study investigated
current heritage engagement strategies and
how those engagements can be redefined.
This was not only done in order to mitigate
the negative effects of dissonant heritage elements, but also to instil contemporary
significance.
Finally, this study applies the heritage and
adaptive reuse principles identified and
formulated, to engage the existing building
in removing built fabric, redefining spaces
and adding new spaces. This will be done
in order to re-establish the existing function
of a civil magistrate's court. Through this
engagement, dissonant heritage elements
are extracted or mitigated, while new
contemporary value and meaning is
instilled in order to re-establish significance
for future generations.
Onlangse sosiale en politiese bewegings, wat begin het met #RhodesMustFall, en die opvolgende verskeie #MustFall veldtogte, het onderliggende gevoelens na tevore gebring. Dit was geglo dat hierdie onderliggende sentimente suksesvol gedek is met die veelkleurige verf van die re?nboognasie en tog bly ou spanning opvlam. Die spanning strek van historiese bevoorregting en onterfenis van die huidige diskoers tot rassediskriminasie en die gevoel van bedreiging van identiteite. Dit is duidelik dat versoening en die nasiebouproses wat in 1994 begin is, v?r van klaar is, en dus hersiening op ons erfenisbenaderinge vereis. Die middel vir hierdie studie is die Pretoria Landroshof wat gebou is en 1941 en sleg beskadig is deur 'n brand in 2010. Die ondersoek van hierdie verhandeling fokus op die inherente dissonante in die erfenis van die hof, wat eerstens ge?dentifiseer is in die klassieke aard van die gebou, maar ook in die skepping en werking van regsruimtes. Hierdie erfeniselemente word ge?dentifiseer en benader volgens die Dissonante Erfenis beginsels (Tunbridge & Ashworth 1997). Verder ondersoek hierdie studie die huidige erfenisbenaderingsstrategie? en hoe daardie benaderinge herdefinieer kan word. Dit word nie net gedoen om dissonansie in erfenis te versag nie, maar ook om eietydse betekenis by te voeg. Laastens pas hierdie studie erfenis en aanpassende hergebruik beginsels, wat ge?dentifiseer en geformuleer is, toe om boumateriaal van die bestaande gebou te verwyder, ruimtes te herdefinieer en nuwe ruimtes by te voeg. Dit word gedoen met die doel om die bestaande funksie van die siviele landdroshof weer te vestig. Met hierdie benadering word dissonante erfeniselemente ontgin of versag, terwyl nuwe eietydse waardes en betekenis bygevoeg word. Sodoende word nuwe waardes vir toekomstige generasies geskep.
Onlangse sosiale en politiese bewegings, wat begin het met #RhodesMustFall, en die opvolgende verskeie #MustFall veldtogte, het onderliggende gevoelens na tevore gebring. Dit was geglo dat hierdie onderliggende sentimente suksesvol gedek is met die veelkleurige verf van die re?nboognasie en tog bly ou spanning opvlam. Die spanning strek van historiese bevoorregting en onterfenis van die huidige diskoers tot rassediskriminasie en die gevoel van bedreiging van identiteite. Dit is duidelik dat versoening en die nasiebouproses wat in 1994 begin is, v?r van klaar is, en dus hersiening op ons erfenisbenaderinge vereis. Die middel vir hierdie studie is die Pretoria Landroshof wat gebou is en 1941 en sleg beskadig is deur 'n brand in 2010. Die ondersoek van hierdie verhandeling fokus op die inherente dissonante in die erfenis van die hof, wat eerstens ge?dentifiseer is in die klassieke aard van die gebou, maar ook in die skepping en werking van regsruimtes. Hierdie erfeniselemente word ge?dentifiseer en benader volgens die Dissonante Erfenis beginsels (Tunbridge & Ashworth 1997). Verder ondersoek hierdie studie die huidige erfenisbenaderingsstrategie? en hoe daardie benaderinge herdefinieer kan word. Dit word nie net gedoen om dissonansie in erfenis te versag nie, maar ook om eietydse betekenis by te voeg. Laastens pas hierdie studie erfenis en aanpassende hergebruik beginsels, wat ge?dentifiseer en geformuleer is, toe om boumateriaal van die bestaande gebou te verwyder, ruimtes te herdefinieer en nuwe ruimtes by te voeg. Dit word gedoen met die doel om die bestaande funksie van die siviele landdroshof weer te vestig. Met hierdie benadering word dissonante erfeniselemente ontgin of versag, terwyl nuwe eietydse waardes en betekenis bygevoeg word. Sodoende word nuwe waardes vir toekomstige generasies geskep.
Description
Mini Dissertation (MArch (Prof))--University of Pretoria, 2016.
Keywords
UCTD
Sustainable Development Goals
Citation
Hattingh, JJ 2016, Cut\fill : architecture as mitigating mediator in dissonance, MArch (Prof) Mini Dissertation, University of Pretoria, Pretoria, viewed yymmdd <http://hdl.handle.net/2263/60180>