Cathy’s mourning in Emily Bronte’s Wuthering Heights

Abstract

In Emily Brontë’s Wuthering Heights, illness and death cause characters to foresee, fear and react to other characters’ deaths. In this article, I explore the significance of Cathy’s anticipatory mourning of, and response to, the eventual actual deaths of her ailing father, Edgar, and her sickly cousin, Linton. Core 19th-century perspectives and fears relating to illness and death are both evident and contested in the representation of Cathy’s anxiety and suffering. I also investigate how Cathy’s grief is exacerbated by and affects the behaviour of other characters, notably Nelly, Linton, Heathcliff, Zillah and Hareton. The depiction of these characters’ responses to Cathy’s misery enriches their portrayal, implying that Cathy’s fear and grief are integral to both the novel’s plot and its character development.

In Emily Brontë se Wuthering Heights noop siekte en sterftes karakters daartoe om ander karakters se dood vooruit te sien, te vrees en daarop te reageer. In hierdie artikel ondersoek ek die betekenis van Cathy se antisiperende rou op grond van die moontlikheid van en reaksie op die uiteindelike werklike dood van haar ongestelde vader, Edgar, en haar sieklike neef, Linton. Prominente 19de-eeuse perspektiewe op en vrese rondom siekte en die dood word beskryf en bevraagteken in die uitbeelding van Cathy se angs en smart. Ek stel ook ondersoek in na die wyse waarop Cathy se hartseer vererger word deur die gedrag van ander karakters, in die besonder Nelly, Linton, Heathcliff, Zillah en Hareton, en hoe haar smart hulle beïnvloed. Die uitbeelding van hoe hierdie karakters op Cathy se lyding reageer, verryk hul karakterisering, wat impliseer dat Cathy se vrees en smart integraal is tot die roman se intrige en karakteruitbeelding.