Abstract:
Die aantekening is analise van Zietsman v Directorate of Market Abuse 2016 1 SA 218
(GP) aan die hand van die moderne benadering ten opsigte van wetsuitleg om te bepaal
of inligting wat aan die appellante gekommunikeer is binnekennis was, wat vereis word
vir die misdryf van handel op binnekennis. Zietsman skep welkome presedent wat aanbevelingswaardig is as behoorlik-beredeneerde uitspraak wat ondersteun moet word.
Die regter volg kontekstuele en doelmatigheidsbenadering tot wetsuitleg om die
betekenis van woorde te bepaal wat nie in die herroepe “Securities Services Act” (SSA)
omskryf is nie. Hierdie benadering tot wetsuitleg neem die beleid ten opsigte van die
wetgewing in ag asook die grondwetlike oogmerke met die totstandkoming van die Wet,
in hierdie geval billike, effektiewe en deursigtige finansiële markte. Verder, as gevolg van
die gebrek aan gesag ten opsigte van binnekennishandel in Suid-Afrika, volg die hof die
vereistes van artikel 233 van die Grondwet en verwys na buitelandse reg by die uitleg van
die bepalings oor binnekennishandel. Die hof wys daarop dat die inligting wat die vermeende
binnkenners gehad het nie in finale stadium hoef te wees om as presiese
inligting te kwalifiseer nie, solank as wat daar realistiese vooruitsig was dat die handeling
wat die oorsprong van die binnekennis was redelikerwys sal realiseer. Tweedens sal
inligting spesifiek wees as dit geïdentifiseer, uitgewys en ondubbelsinnig uitgedruk kan
word. Derdens moet die inligting wat die binnekenner het die effek hê om die aandeelprys
wesenlik te beïnvloed, gebaseer op die toets van die redelike belegger wat daardie inligting
in ag sal neem wat waarskynlik wesenlike effek op die aandeelprys sal hê.
Laastens sal die geloof van die vermeende binnekenner dat die inligting wat hy of sy het
nie binnekennis is nie, nie verweer wees wat op redelike gronde gebaseer is nie.
