Environmental degradation, pollution and poverty are said to be destroying most countries worldwide. This article responds to the need for the recognition of the role that ecologically-concerned art can play in environmental education. However, political and economic agendas are at odds with these concerns and are at the core of much contemporary ecological art that questions humankind’s relationship to the land. The processes of critique in these artworks engender the idea of “a future” and artists are redefining their role as socio-political activism, collaborating with communities and environmentalists to effect change. Ecological artworks represent an interdisciplinary approach, are based on the concepts of collaboration and biodiversity, place an even greater emphasis on natural processes and time sequences, provide these creative activists with new ways to synthesise art, science, nature and life, and
sensitise the viewer to the fragility of nature. The article is based on the premise that art is imaginative, visionary and multi-dimensional thus able to provide creative programmes, that are educative, create environmental awareness and promote a paradigm shift that incorporates concepts of interconnectedness between people and the planet, and that of living lightly on the planet.
AFRIKAANS: Die vernietiging van die meeste lande oor die hele wêreld word aan die agteruitgang, besoedeling en verarming van die omgewing toegeskryf. Hierdie artikel het ten doel om aan te toon dat kuns wat ekologies-betrokke is ’n rol kan speel in ekologiese onderrig. Politieke en ekonomiese agendas is egter in stryd met ekologiese belange wat aanleiding daartoe gee dat die mensdom se verhouding met die land in heelwat kontemporere kuns bevraagteken word. Die kritiese proses in sodanige kunswerke sinspeel op die idee van “’n toekoms” en kunstenaars herbenoem hulle rol as sosiaal-politieke aktivisme, samewerking met gemeenskappe en omgewingsdeskundiges ten einde ’n verandering teweeg te bring.
Ekologiese kunswerke wat ’n interdissiplinere benadering verteenwoordig, is gebaseer op samewerking en biodiversiteit en plaas die klem sterk op natuurlike protease en tydsiklusse. Dit voorsien kreatiewe aktiviste met nuwe maniere waarop kuns, wetenskap, die natuur en lewe saamgebind kan word en verskerp die waarnemer se sensitiwiteit ten opsigte van die broosheid van die natuur. Hierdie artikel is gebaseer op die premise dat kuns verbeeldingryk en visioner is, asook multidissipliner, dit bied dus die
geleentheid om programme op te stel wat opvoedkundig is en omgewingsbewustheid bevorder, asook om ’n paradigmaverskuiwing teweeg te bring wat konsepte met betrekking tot die verband tussen mense en die planeet insluit en bowenal dat ons liggies op die planeet moet lewe.
