Gawie Fagan and his wife, Gwen, have had an illustrious career in the field of architectural heritage practice, spanning a period of over 50 years. They have run the full gamut of responses to architectural heritage, from conservative to radical interventionist approaches, all subconsciously attuned to aspects of authenticity. This article will locate the Fagans’ heritage responses within theories of the authentic, that were either covertly or overtly recognised in a number of heritage charters, preceding and succeeding their first restoration project La Dauphine in Franschhoek, South Africa, in 1966. Through a selected range of their architectural conservation projects, a critical understanding of the authentic and its meaning for the retention of an understanding of the past, and its extension into the future, will be highlighted.
Gawie Fagan en sy vrou, Gwen, het ’n uitstekende loopbaan op die gebied van argitektoniese
erfenis praktyk, wat oor ’n tydperk van meer as 50 jaar strek, gehad. Hulle het die volle
spektrum van reaksies op argitektoniese erfenis uitgevoer, van konserwatiewe tot radikale
intervensionistiese benaderings, almal onbewust ingestel op aspekte van egtheid. In hierdie
artikel word die Fagans se erfenisreaksies binne die teorieë van die outentieke geplaas, wat of
in die geheim of openlik in ’n aantal erfenishandveste erken is, en hul eerste restourasieprojek
La Dauphine in Franschhoek, Suid Afrika in 1966, voorafgegaan en opgevolg het. Deur middel
van ’n geselekteerde reeks van hulle argitektoniese bewaringsprojekte, sal ’n kritiese begrip
van die outentieke en die betekenis daarvan vir die behoud van ’n begrip van die verlede, en die
uitbreiding daarvan in die toekoms, uitgelig word.
