Being and becoming in the Late Anthropocene

Abstract

Colonisation as an ongoing process continues to obfuscate the real identity of a culture “becoming” in Aotearoa/New Zealand. In writing about aspects of my arts practice I touch upon certain Hericlitean, Platonic, and Aristotelian frameworks in this context, along with related ideas of Bataille and Foucault. I also review our unravelling past as a subspecies to colonise (i.e., cannibalise) the “other”, as well as the environment; discussing binaries like the “special” myth that fuels acts of genocide; along with the colonial construct of “being”, in order to project fixed culture as prelude to disenfranchisement, dismemberment, and dispersal.

Kolonialisasie is ’n aanhoudende proses wat saamwerk om die ware ontvouiing van kulturele identiteit in Nieu-Zeeland/Aotearoa te verdoesel. Waar ek skryf oor aspekte van my kunspraktyk, raak my gedagtes ligtelik aan verskeie idees in die denke van Heraklitus, Plato en Aristoteles. Hul teoretiese raamwerke word gesuggereer naas die van Bataille en Foucault. My skrywe reflekteer ook gedagtes rakende ons spesies se geskiedenis van kolonialisering en hoe dit ons as ’n subspesies help om te oorleef. Ons kannibaliseer die “ander” en ons omgewing; ons skep binere konstruksies rondom “uitsonderlike” gevalle van volksleiding wat dan volksmoord van die “ander” verskoon; ons skep mites rondom die “ander” in kontras met ons eie idees oor onsself as synde “in plek” sodat ons die “ander” kan verplaas, kan fragmenteer, en kan ontmag.”