The portrayal of the ultra-thin ideal model in the media contributes to body discontent amongst some
viewers of the intended target groups. This in its turn may lead to excessive weight concerns and so
create a vulnerable group that is primed for commercial exploitation. Advertising designers exploit
this vulnerable population through the use of visceral imagery and text in misleading weight loss
advertisements in order to better market their products. The ultra-thin models used in weight loss
advertisements act as strong emotional cues and enable advertisers to influence even wary consumers
to respond to these cues. This case study analysis of a weight loss advertisement highlights and
illustrates how designers proceeded to create an elusive promise of slimness by misrepresenting
scientific data and employed misleading textual and graphic cues in order to create an effective but
nonetheless misleading advertisement
Die voorstelling in die advertensiemedia van uitermatige skraalheid as ideaal mag daartoe bydra
dat lede van die voorgestelde teikengroepe ontevredenheid met hul voorkoms ervaar. Dit mag weer
lei tot ‘n ongesonde besorgdheid oor liggaamsgewig en sodoende ‘n kwesbare groep daarstel wat
vatbaar is vir kommersiële uitbuiting. Die ontwerpers van advertensies buit hierdie kwesbare groep
uit deur subtiele beelde en teks in misleidende gewigsverlies-advertensies te gebruik om sodoende hul
produkte meer effektief te bemark. Die ultra-slank modelle wat in hierdie advertensies optree, dien
as sterk emosionle leidrade en stel adverteerders in staat om selfs oplettende verbruikers na wense
te beïnvloed. Die onderhawige analise as gevallestudie van ‘n werklike gewigsverlies-advertensie
beklemtoon en illustreer hoe ontwerpers ‘n misleidende voorstelling van slankheid geskep het deur
wetenskaplike data valslik voor te stel en misleidende tekstuele en grafiese sleutels ingespan het om
sodoende ‘n doeltreffendede maar nietemin misleidende advertensie te skep.
