Die Ondersoek van 'n moontlike materiaal - afhanklike verklaring van die Coulomb-Navier interne wrywingskoëffisiënt

Abstract

Die onbevredigende konsep van die interne wrywingskoeffisient wat as basis dien vir numeries-bruikbare fraktuurkriteria vir brosmateriale, onder andere die van Coulomb-Mohr, impliseer dat daar meriete in die kriteria bestaan, maar dat daar ook fundamentele aspekte van die fraktuur.meganika vir brosmateriale bestaan wat nog ontsluit moet word. Met hierdie as onderliggende behoefte, word die probleem geidentifiseer deur eers die waarskynlike tekortkominge in die interpretasie van die bestaande teoriee in oenskou te neem. So word byvoorbeeld die rol van die inter.mediere hoofnormaalspanning met behulp van die stereografiese projeksiemetode geillustreer waaruit afgelei kan word dat die probleem, in teenstelling met die opinie van sommige ander navorsers, wel drie-dimensioneel van aard is. Daar word oak aangetoon dat die gemiddelde normaalspanningsvlak meganistiese eienskappe bevat wat daarop dui dat dit die kritieke fraktuurvlak kan wees. Aangesien hierdie vlak egter invariant ten opsigte van die normaalspanningsverwysingsnetwerk is, word die begrip netto-normaalspanning ingevoer wat 'n funksie van die Poissonverhouding is. Deur 'n funksionele verwantskap af te lei vir die helling van die Mohrenvelop wat die Mohrsirkel raak by die punt wat verteenwoordig word deur die gemiddelde netto-hoofnor. maalspanning in terme van die normaalspannings en die Poissionverhouding, word 'n moontlike materiaal-afhanklike verklaring van die interne wrywingskoeffisient verkry. Dit word bevind dat hierdie vergelyking sinvolle waardes van die interne wrywingskoeffisient voorspel, wat impliseer dat daar meriete in die benaderingswyse bestaan wat die formulering van die verwantskap voorafgegaan het. 'n Uitvloeisel van die benaderingswyse is dat dit aanleiding gee tot 'n gewysigde vorm van voorstelling van eksperimentele data. Daar word bevind dat die gewysigde voorstelling baie gevoelig is vir sekere veranderlikes en die rol van invariante toestande word ook deur hierdie voorstelling beklemtoon. 'n Afleiding wat uit hierdie verhandeling gemaak kan word, is dat dit moontlik behoort te wees om 'n fraktuurkriterium in terme van elastisiteitskonstantes te formuleer.