The discursive cultural representations of Gentiles : a contextual approach using migration theory

Abstract

How are social boundaries created and how are they maintained? To an extent, the way people look, dress and talk demarcates cultural markers that distinguish them from others − hence, giving them a sense of self-categorisation and self-identity. However, with time such collective identity might need readjustment when people from another culture become insiders and neighbours within the perceived social boundaries. Regarding this, James Dunn noted that a challenge of social cohesion between the Jews and the Gentiles existed during the 1st century, necessitated by the conversion of Gentiles to Christianity. In response, to keep their exclusive collective identity, the Jews demanded that the Gentiles observe Jewish law. This article develops Dunn’s view that the observance of Jewish law provided implicit social exclusion strategies towards the Gentiles. However, Dunn did not elaborate further concerning the strategies upon which Gentiles were excluded. As contribution to fill that void, this article drew on strategies of inclusion and exclusion from the analogy of migration in South Africa and elsewhere.

Hoe word sosiale en kulturele grense geskep en onderhou? Tot ’n mate bewerkstellig die manier waarop mense uiterlik voorkom, aantrek en praat kulturele kenmerke wat sekere groepe van ander onderskei, en verleen so aan hulle ’n bepaalde identiteit en klassifisering. So ’n gemeenskaplike identiteit moet mettertyd aangepas word as mense van ander kulture met ander gebruike deel word van die binnekring. In hierdie verband merk James Dunn op dat, in die eerste eeu na Christus, die Jode en heidene aangespoor is tot ’n samehorigheidsgevoel wat deurdie bekering van heidene tot die Christendom genoodsaak is. In reaksie hierop het die Jode aanvanklik verwag dat die heidene die Joodse wet moes nakom. Hierdie artikel bou op Dunn se siening, naamlik dat die onderhouding van die Joodse wet sosiale strategieë ontwikkel het wat die heidene onvoorwaardelik uitgesluit het. Dunn brei egter nie verder oor die sogenaamde strategieë uit nie. In hierdie artikel word gepoog om hierdie leemte aan te vul deur middel van ’n vergelyking met kontemporêre migrasie in Suid- Afrika en die strategieë van insluiting en uitsluiting wat bespeur word in sulke kontekste, te verdiskonteer.