Empathy as perception in downtown Los Angeles and the Walt Disney Concert Hall as an act of architecture

Abstract

The present article suggests that empathy is not the sole preserve of human beings, and that a city or buildings can also relate with empathy to people and the environment. The Walt Disney Concert Hall, designed by the architect Frank O. Gehry in downtown Los Angeles, is taken as primary embodiment of such empathy. The article is divided into three sections, framed by a brief introduction and conclusion. The first section deals with the historical context of Los Angeles, with special focus on the downtown area, and the way in which the multicultural population has given the city a heterogeneous culture, reflected in its architecture. In the middle section, dealing with how the city relates with empathy to its inhabitants, parallels are drawn with Pretoria and its downtown quarter, providing suggestions for introducing new life, meaning and activities to the Pretoria inner city as a strategy for counteracting xenophobia, and improving relationships and engendering respect among divergent cultures. The third section explores the Walt Disney Concert Hall as an act of architecture and work of art, where the macro and micro design have lead to an intelligent strategy of hybridization and inclusiveness. Gehry has in his ingenious design of the theatre complex managed to draw many differences together, allowing various cultures and art forms to meet, thus giving empathy a new meaning.

AFRIKAANS: Die artikel voer aan dat empatie nie slegs ’n emosie of ingesteldheid is wat aan menslike wesens toegeskryf kan word nie, maar dat ’n stad of geboue ook empatie kan uitoefen op mense en die omgewing. Die Walt Disney Konsertgebou ontwerp deur die argitek Frank O. Gehry in die middestad van Los Angeles kan beskou word as ’n verteenwoordigende voorbeeld van so ’n tipe empatie. Hierdie artikel is in drie afdelings verdeel, omraam deur ’n kort inleiding en ’n afsluiting. Die eerste afdeling behandel Los Angeles in historiese verband met as spesiale fokuspunt die middestadgedeelte, asook hoe die multikulturele bevolkingsamestelling aan die stad ’n heterogene kulturele lewe verskaf het, wat ook verbeeld word in sy argitektuur. In die middelgedeelte word aangetoon hoe die stad empatie uitoefen op sy inwoners. Parallelle word uitgewys met Pretoria en sy middestad en voorstelle word aan die hand gedoen met betrekking tot die invoering van nuwe lewe, betekenis en aktiwiteite in die binnestad as ’n wyse om xenophobie te bekamp, asook om verhoudings en respek tussen uiteenlopende kulturele bevolkingsamestellings te bevorder. Die derde afdeling behandel die Walt Disney Konsertgebou as ’n argitekturele uitdrukking en as ’n kunswerk, waar die makro- en mikro-ontwerp gelei het tot ’n intelligente strategie van hibridisering en insluitendheid. Gehry het in sy vernuftige ontwerp van die teaterkompleks daarin geslaag om baie van die inherente verskille saam te vat. Daardeur het hy toegelaat dat verskillende kultuurlewes en kunsvorme ’n aanknopingspunt kon vind om sodoende op ’n alternatiewe wyse aan empatie betekenis te verskaf.