Abstract:
Die reg op toegang tot behuising soos uiteengesit in artikel 26 van die Grondwet van die
Republiek van Suid Afrika, 1996 het aanleiding gegee tot die wysiging van artikel
66(1)(a) van die Wet op Landdroshowe 32 van 1944 asook Hooggeregshofreël 46(1) tot
die effek dat geregtelike oorsig nou ’n vereiste is in alle gevalle, insluitend verbandooreenkomste
met spesiale uitwinbaarheidsklousules, waar eksekusie teen onroerende
eiendom wat die “primêre woning” van die eksekusieskuldenaar is, gehef word. Die
Nasionale Kredietwet 34 van 2005 bied egter ook sowel omvattende prosedurele beskerming
as skuldverligting aan natuurlike persoon-verbruikers wat verbandooreenkomste
aangaan. Die doel van hierdie artikel is om die prosedurele impak van die reg op toegang
tot behuising hoofsaaklik op verbandooreenkomste wat deur die Nasionale Kredietwet
gereguleer word, te ondersoek soos wat dit in regspraak uitgekristalliseer het en sodoende
problematiese prosedurele aspekte te identifiseer. Daar word egter uitgewys dat die uitgebreide
geregtelike oorsig by eksekusie teen onroerende eiendom ook die afdwinging
van ander kredietooreenkomste raak en dus is hierdie bespreking ook in daardie opsig
relevant.
