" 'n Teks is 'n intertekstuele gebeurtenis", se Johan Degenaar (1990: 3). In
die lig van hierdie uitspraak kan dit sinvol wees om twee baie uiteenlopende
tekste kortliks by mekaar uit te bring in die volgende bespreking. Dit is baie duidelik dat die Langenhoven- en Mattheetekste in hulle aanbieding
van die Knysnabos as ruimte sterk verskil. Vanwee die uiteenlopende
aard van die tekste is dit skaars die moeite werd om hulle in enige verdere
opsigte te vergelyk. Hierdie artikel wou slegs aantoon dat die Knysnabos, die
"houtbosse" van Langenhoven, vir sommige lesers - die wat Langenhoven
se stories gelees het - as interteks in die belewing van die werklikheid bestaan
het lank voordat hierdie bosse moontlik deur Kringe in 'n bos deel
begin uitmaak het van 'n groter kollektiewe bewussyn.
